M. Ślazyk, Tajemniczy świat lokalnych roślin - Lnica pospolita.

Lnica pospolita

        Lnica występuje w zaroślach i murawach, na polach, przydrożach i nieużytkach.

        Lubi siedliska ciepłe i nasłonecznione. Nazwa lnica wywodzi się stąd, że roślina ta była uciążliwym chwastem lnu. Inna nazwa ludowa – pantofelki Matki Boskiej wynika ze skojarzenia kwiatów z kształtem bucików. Małopolska nazwa „śpis” nawiązuje do   działania nasennego lnicy.

        Dziś roślina ta nie bywa stosowana w medycynie, ale dawniej używano jej w lecznictwie ludowym i związanych z nim praktykach magicznych.

Lnica pospolita, Fot. M. Ślazyk

          Wierzenia i obrzędy.

        Włożone do kąpieli lub do łóżeczka ziele lnicy pospolitej miało chronić małe dzieci przed urokiem.

         Stosowano ją także przeciw czarom. We­dle ludu miała czarodziejskie znaczenie przy budowie nowej chaty. Roślina zabezpieczała domostwo od  złych wiatrów, które mogłyby wnieść do jej wnętrza choroby, kłótnie, grzechy, nieszczęścia, dlatego wtykano ją między szczeliny a nawet do komina.

          Lecznictwo ludowe.

      W dawnym ziołolecznictwie ludowym w południowej Polsce lnicę stosowano jako  środek nasenny (ziele podkładano pod poduszkę lub przyrządzano z niego napar). Roślina ma silnie czyszczące działanie, dlatego używano ją dla poratowania zniszczonej cery, zwłaszcza wybielania piegów i plam skórnych.

       Odwar z kwia­tu lnicy pomagał  na kaszel. Olej z lni­cy służył jako lek na oparzenia, trudno gojące się rany i świąd skórny. Ziele to miało również pomagać w dolegliwościach związanych z żylakami.

             Literatura:

   Kujawska Monika,  Łuczaj Łukasz Joanna Sosnowska Joanna, Klepacki Piotr, Rośliny wierzeniach i zwyczajach ludowych Słownik Adama Fischera, Wrocław 2016, PTL, ISBN 978-83-64465-29-1

      Rostafiński J,. Zielnik czarodziejski, Kraków, 1893, Akademia Umiejętności

    Szary Adam, Tajemnice bieszczadzkich roślin wczoraj i dziś, Rzeszów 2017, Wydawnictwo Carpathia, ISBN 978-83-947702-1-1

    Talko-Hryncewicz Julian, Zarysy lecznictwa ludowego na Rusi południo­wej, Kraków, 1983, Akademia Umiejętności.

      Udziela Seweryn, Rośliny w wierzeniach ludu krakowskiego, Lwów 1931