Panorama Kultur w Szymbarku.
Fot. Stanisław Niemiec
.
- Strona Główna
- Z dawnej Galicji
- I wojna światowa
- II Rzeczpospolita
- II wojna światowa
- Okres powojenny
- Kronika kryminalna
- Klęski żywiołowe i wypadki
- Łemkowszczyzna
- Biecz
- Gorlicko- jasielskie zagłębie naftowe
- Szlak architektury drewnianej
- Turystyka
- Region w starej fotografii
- Region we współczesnej fotografii
- Stare reklamy prasowe
- Rozmaitości regionalne
- Zanikające zawody regionalne
- Zwyczaje i obrzędy
- Kuchnia
- Krajobraz z wiatrakami
- Świat zwierząt
- Świat roślin
- O nas
- Współpraca
- Polecane strony
- Zostań Patronem
poniedziałek, 27 lipca 2015
piątek, 10 lipca 2015
Libusza przed likwidacją - artykuł prasowy z roku 1937.
Źródło u autorów. Zachowano pisownię oryginalną.
Libusza przed likwidacją
Jeszcze jedna ruina fabryki u podstawy trójkąta
bezpieczeństwa. Musi następić interencja czynników miarodajnych.
Gorlice, 5 lipca.
(A.W.). Obiegające od kilku miesięcy pogłoski wśród sfer
przemysłowych o sprzedaży rafinerji nafty firmy Standard Nobel w Libuszy pod
Gorlicami nagle i niespodziewanie sprawdziły się. Dobrze prosperujący objekt
fabryczny w Libuszy, dotychczasowa własność firmy „Standard Nobel”, z dniem 1
lipca b.r. drogą sprzedaży przeszedł na własność firmy „Vacuum Oil Company”.
Równocześnie z objęciem rafinerji przez nowych posiadaczy
rozeszła się pogłoska, że rafinerja nafty w Libuszy zostanie wkrótce zamknięta
i zlikwidowana. Pogłoska ta wywołała olbrzymi niepokój nie tylko wśród
pracowników rafinerji, ale także wśród całego społeczeństwa powiatu
gorlickiego. Nie upłynęło jeszcze tydzień czasu od objęcia fabryki przez nowych
właścicieli, a już złowróżbna pogłoska zaczyna się sprawdzać!
Wskazują na to dobitnie prace przygotowawcze do likwidacji
rafinerji: Od kilku dni rafinerja nie otrzymuje ani jednego kilograma ropy do
przeróbki. Wszystkie dostawy ropy firma „Vacuum Oil Company” skierowuje do
swojej rafinerji w Dziedzicach. Rafinerja w Libuszy wykończa przeróbkę
nagromadzonych uprzednio półproduktów ropnych, a zbiorniki i niektóra aparatura
jest przygotowywana do rozmontowania i przewiezienia do Dziedzic.
Spekulacyjne te posunięcia firmy „Vacuum Oil Company”
uderzyły potężnym ciosem w przemysł i gospodarkę społeczną powiatu gorlickiego.
Likwidacja bowiem rafinerji nafty w Libuszy pozbawi pracy 250 robotników
fizycznych i około 40 pracowników umysłowych, zatrudnionych w rafinerji oraz
rzuci na pastwę nędzy rodziny pracowników w liczbie ponad tysiąc osób, a nadto
pozbawi ich zarobków, jaki od wielu lat mieli w rafinerji. A zarobki te nie są
bagatelą. Miesięcznie wszyscy pracownicy rafinerji w Libuszy zarabiali około
70.000 zł, co rocznie czyni przeszło trzy czwarte miljona złotych.
Trzy czwarte miljona złotych to pokaźny dochód społeczny,
który w niemałym stopniu ożywiał i podnosił gospodarkę we wszystkich
dziedzinach życia w powiecie gorlickim.
Dziś wszyscy pracownicy rafinerji w Libuszy stanęli przed
znakiem niepewności widma bezrobocia i nędzy. Zostali oni po prostu sprzedani
wraz z obiektem fabrycznym bez ujawnienia im dalszego losu.
Nic też dziwnego, że niepewni spokojnego jutra, do głębi
rozgoryczeni tak pracownicy fizyczni, jak i umysłowi po krótkich naradach
wysłali delegację do urzędu wojewódzkiego w Krakowie, a następnie do
ministerstwa przemysłu i handlu oraz ministerstwa opieki społecznej w Warszawie
o natychmiastową interwencje w firmie „Vacuum Oil Company” aby bezwzględnie nie
likwidować rafinerji nafty w Libuszy i nie pozbawiać kilkuset robotników pracy.
Żądanie to jest zupełnie słuszne, jeśli weźmiemy pod uwagę,
że rafinerja w Libuszy leży u podstawy trójkąta bezpieczeństwa, a nadto pracuje
taniej w stosunku do innych rafineryj i przynosi właścicielom wystarczający
dochód.
sobota, 4 lipca 2015
Cmentarz wojskowy nr 23 Jasło
Cmentarz wojskowy nr 23 Jasło
Pochowanych: 11 żołnierzy armii austro-węgierskiej, 3 żołnierzy armii niemieckiej, 1586 żołnierzy armii rosyjskiej.
Fot. Anna Kusiak, 2015 r.
piątek, 3 lipca 2015
Główny szlak w Niskim Beskidzie - artykuł prasowy z roku 1935.
Zachowano pisownię oryginalną. Źródło u autorów.
Gorlice, w październiku.
Wzdłuż głównego łańcucha karpackiego, szczytami i graniami,
przebiega magistralny szlak turystyczny im. J. Piłsudskiego t. zw. „główny
szlak karpacki”, znaczony biało-czerwonym kolorem. Budowa tego szlaku
(trasowanie i znakowanie) znajduje się w toku od kilku lat i zbliża do
ukończenia. W bieżącym roku uzupełniono lukę w środkowych Karpatach,
przyczep gorlicki Oddział P. T. T.
doprowadził szlak do puszczy bł. Jana w Przełęczy Dukielskiej, skąd przejmuje
go Oddział Lwowski.
Skałki na Kornutach. |
Ukończenie budowy tego szlaku przez Beskid Niski podnosi
turystyczne zagospodarowanie mało znanego, a wskutek tego omijanego przez
turystów środkowego Łuku Karpat na terenie Łemkowszczyzny. Wprawdzie szczyty
Beskidu Niskiego nie przekraczają 1000m, jednakże piękno tutejszego krajobrazu
jest niezwykłe. Olbrzymia ilość kopulastych i połogich, a często stromych i
urwistych wzniesień oddzielonych od siebie uroczemi dolinami rzek, lub też
złączonych bezleśnemi przełęczami, stwarza duże możliwości dla turystyki
letniej jak i zimowej. Walory terenowe Beskidu Niskiego uzupełnia niemniej od
huculskiego i podhalańskiego ciekawy folklor łemkowski.
Z tych właśnie powodów główny szlak im. Marszałka
Piłsudskiego na terenie Beskidu Niskiego nie przebiega prostą i najkrótszą
linją po niskich górach wzdłuż granicy polsko-czechosłowackiej, lecz zbacza na
północ i kilkoma zakolami przechodzi przez wszystkie najwyższe szczyty Beskidu
Niskiego, odsłaniając widok na całą Łemkowszczyznę i dalekie niziny zagłębia
naftowego gorlicko-krośnieńskiego.
Z wielu omawianych projektów wybrano następujący przebieg
szlaku w Beskidzie Niskim: wychodzi on z Krynicy i w kierunku wschodnim wznosi
się obok obozowiska Konfederatów Barskich na szczyt Lackowej (999m), a dalej
przez Ostry Wierch (933m ) schodzi w dół do Wysowej-Zdroju, skąd przez Wysotę
(788m), Jaworzynkę (872), Jaworzynę (885), dochodzi do doliny i przełęczy
Koniecznej.
Z Koniecznej szlak skręca na północ i przez Kamienny Wierch
oraz Popowe Wierchy schodzi wśród lasów na drogę w Banicy, po przecięciu której
kieruje się na szczyt Mareski (794), potem lasem opada w dół do Przygórza
Bartne – Swierzowa Ruska, skąd stromym stokiem biegnie na szczyt Wątkowej
(847). Z olbrzymich głazów na Wątkowskiej Magórze roztacza się otwarty widok na
Gorlice, Jasło, Żmigród i Krosno. Północne stoki Wątkowskiej Magóry pokrywają
wielkie lasy SS. Norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie, południowe zaś zalegają
obszerne polany z szałasami dla owiec.
Znakowanie na górze Maresce. |
Z Wątkowej szlak biegnie kilkanaście kilometrów piękną drogą
szczytową wśród lasów i łąk przez Swierzową (803) na Konin (707), skąd schodzi
serpentyną wprost na szczyt Kamienia (712). Na urwistych ścianach i upłazach
rośnie tu wiele limb. Od góry Kamień idzie szlak przez wieś Kąty i górę Danię
(696) aż do Chyrowej, poczem zatacza duże półkole omijając w ten sposób w
głębokiej dolinie leżącą wieś Myssową. Na odcinku tym znajdują się najpiękniejsze
tereny narciarskiego Beskidu Niskiego z kilkukilometrowemi zjazdami w różnych
kierunkach. Z Chyrowej bezleśnemi grzbietami szlak dochodzi do puszczy bł. Jana
z Dukli.
Nadmienić również należy, że do głównego szlaku dobiegają
całkowicie już wykończone szlaki łącznikowe: Grybów – Wysowa, Stróże – Magóra –
Wysowa, Gorlice – Magóra – Wysowa, Gorlice – Kornuty – Wątkowa, oraz Żmigród –
Kąty. Na specjalną wzmiankę zasługuje szlak biało-zielony: Gorlice – Wapienne –
Kornuty – Wątkowa, góry bowiem Kornuty (837), które są przedłużeniem Góry
Wątkowskiej w kierunku zachodnim, posiadają jedyne w swoim rodzaju w Beskidzie
Niskim skałki i olbrzymie głazy, tudzież bujną roślinność z okazami kosówki,
polany i łąki z niezliczonemi kopcami mrówek liczne źródła doskonałej wody itp.
Miejsce to nadaje się pod budowę schroniska dla tej partji górskiej.
Subskrybuj:
Posty (Atom)