Hafciarstwo

            Szerzej rozpowszechnione i niewątpliwie starsze od koronkarstwa było hafciarstwo. Zajmowały się nim uboższe dziewczęta i wiejskie kobiety wyszywając dla zamożniejszych gospodyń haftem chusty czepcowe, fartuchy i zapaski. W stroju, szczególnie kobiecym, najczęściej występował biały haft płaski ( swobodny) o drobnych motywach roślinnych, który spotykamy na chustach czepcowych, kołnierzykach, gorsach i mankietach koszul kobiecych. Obok niego występował haft dziurkowany, zdobiący najczęściej białe fartuszki zewnętrzne i lniane fartuchy ubierane pod spódnicę wierzchnią na podobieństwo miejskiej halki. Haft kolorowy w dawnym stroju nie miał zastosowania, natomiast znalazł on miejsce na nowszych gorsetach szytych zwykle z czarnego aksamitu gdzie obok haftu koralikowego i cekinów stanowił główną ozdobę.

           W Ciężkowicach haftowano tez chustki na głowę w bardzo różne wzory na tzw. tamborkach. Były to koła, zwykle ze starego przetaka owinięte krajką sukienną na które zakładano chustkę, owiązywano pasem skórzanym i wyciągano jak skórę na bębnie. Sprzedawano je później okolicznym mieszkańcom.

          Nie bez wpływu na rozwój ludowego hafciarstwa pozostawały miasta Gorlice i Biecz gdzie również haftowano piękne chusty sprzedawane następnie kobietom wiejskim.