 |
| Beczka na dziedzińcu Muzeum w Bieczu. |
Obfitość i dostępność drewna od
wieków sprzyjała rozwojowi rozmaitych rzemiosł drzewnych. Jednym z nich jest
bednarstwo, czyli technika ręcznego wytwarzania naczyń i przedmiotów użytkowych
z drewna. Na terenie słowiańszczyzny pierwsze wyroby bednarskie były znane już
w III – V w. Bednarze pracujący w małych miastach lub na wsi, produkujący na
rynek lokalny wykonywali cały asortyment naczyń potrzebnych w okolicy. Na terenie
pogórza gorlickiego głównymi ośrodkami tego rzemiosła były m.in. Nowica,
Przysłup, Leszczyny gdzie produkcja wyrobów drewnianych była bardzo silnie
zakorzeniona w miejscowej tradycji. Bednarze w swojej pracy stosowali różne
gatunki drewna. Zależało to od przeznaczenia, jakie wyprodukowane naczynie
miało spełniać w gospodarstwie. Drewno twarde, sprężyste nadawało się do
produkcji beczek, drewno miękkie do maselnic, wiader. Wyroby wiejskich bednarzy
znajdowały zastosowanie w wielu dziedzinach gospodarstwa wiejskiego. Służyły
zarówno do przechowywania i przygotowania pokarmów jak i do pracy w
gospodarstwie rolnym. Miały różne kształty i formy. Od końca XIX w. bednarstwo
wiejskie zaczęło powoli upadać, następowało systematyczne ograniczanie
produkcji.
Bednarstwo - wersja rozszerzona
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz